Verwarrend is het niet? Dit is wat je een 'eeuwigdurend raadsel' noemt. Een eeuwigdurend raadsel is het type Jedi-mind-truc waarbij je voortdurend een vraag moet beantwoorden, veroorzaakt door je eerste antwoord op een originele vraag. Ofwel staat u op het punt om in waanzin te vervallen terwijl u met uzelf in discussie gaat over uw eigen punten en contrapunten (bijvoorbeeld: wat was er eerst? De kip of het ei?). OF, je wordt geconfronteerd met een vraag die je, hoe je hem ook probeert te beantwoorden, genaaid wordt (bijvoorbeeld: wanneer je vrouw je vraagt: "Lijkt deze jurk me dik?"). Probeer een van dat soort vragen te beantwoorden en je slaapt in een gewatteerde kamer of op de bank. (Opmerking: tegen al mijn pasgetrouwde mannen, zelfs als je 'NEE' antwoordt, zal ze nog steeds denken dat je vol stront zit, in welk geval je niets moet zeggen. Begin gewoon een comfortabele plek op de bank voor de nacht. Maar door niets te zeggen kan ze je woorden niet tegen je gebruiken. Graag gedaan).
In dit artikel ga ik proberen om de twee kanten van dit dubbele argument, Nike vs. de consument, op coherente wijze samen te voegen tot één samenhangende gedachte. Aaannd, net als ik, kan ik niet WACHTEN op de eerste klootzak die commentaar geeft op dit artikel op zo'n manier dat het voor iedereen duidelijk is dat hij/zij het artikel niet echt heeft gelezen MAAR haastig reageerde op de kop zonder context. BRENG HET.
Allereerst, het draait allemaal om verwachtingen. Als je iets verwacht en het niet ontvangt, ben je geneigd om boos te worden. Als je geen vooropgezette verwachtingen hebt, is er niets om je druk over te maken. Dus mijn eerste advies aan jou is om niet te verwachten dat Nike of Jordan Brand je geven wat je wilt. Want laten we eerlijk zijn, het zijn lullen. Dat is niet per se een slechte zaak, want lullen hebben een taak te vervullen. Maar die baan vereist meestal dat ze iemand neuken. En die iemand, in dit geval, ben jij. De consument.
"OH, WILT U DEZE SCHOEN IN DEZE COLORWAY?" Oké, we zullen ze alleen in beperkte hoeveelheden vrijgeven in één stad, nergens in de buurt van uw locatie om ervoor te zorgen dat u ze niet krijgt, waardoor u wanhopig wordt om ze te hebben, wat op zijn beurt de vraag naar ons product zal doen toenemen het aanwakkeren van resellerprijzen die we “CLAIMEREN” die we niet kunnen uitstaan omdat het ons merk schaadt. Maar stiekem houden we ervan wanneer dit gebeurt, omdat het onbedoeld de prijsverhoging rechtvaardigt die we aan dezelfde schoen zullen toevoegen wanneer we deze een paar jaar later opnieuw uitbrengen.
“OH, WILT U DEZE RETRO?” Ok, we geven je eerst een verbasterde versie ervan, om het 2 jaar later opnieuw uit te brengen, DUS ervoor zorgend dat je dezelfde schoen twee keer koopt, wetende dat dit de versie is die je in de eerste plaats wilde, maar niet kon ( of niet) u geven zonder eerst te profiteren van uw misplaatste, nostalgische loyaliteit aan ons merk. En dat alles voor een hogere prijs bij de tweede ronde, gewoon door te beweren dat het "geremasterd" is; met [semi] betere materialen.
Kijk, dat is wat ze lullen maakt, maar het is ook waarom ze succesvol zijn geweest. Ze zijn een bedrijf en het maakt niet uit welk product of welke dienst een bedrijf verkoopt, ze doen het allemaal voor hetzelfde. Geld verdienen. Het is eigenlijk ingenieus. Het is ingenieus omdat het werkt. En laten we eerlijk zijn, we weten allemaal al een tijdje hoe het spel gespeeld wordt. Ze creëren een hype over hun product door afbeeldingen van een bepaalde sneaker maanden voor de release op sociale media te lekken, waardoor reclame of marketingcampagnes niet meer nodig zijn, en informatie te geven, in het bijzonder de algehele beschikbaarheid, of het ontbreken van daarvan, van genoemde sneaker. Dat zorgt ervoor dat iedereen zich voorbereidt op het anticiperen op die sneaker omdat ze een van de drie mensen zijn:
1) Wederverkopers. Het is duidelijk dat hoe beperkter een schoen is, hoe meer geld je kunt betalen voor goedgelovige mensen die de schoen niet als een "WILLEN" maar als een "BEHOEFTE" zien.
2) Mensen die ze willen omdat ze de schoen echt leuk vinden. Als ze naar binnen gaan, weten ze al hoeveel hype er aan die schoen is verbonden, maar ze willen geen resellerprijzen betalen. Dus riskeren ze lijf en leden om vooraan in de rij te komen in hun favoriete winkel, zodat ze iets minder goedgelovig kunnen zijn en zich iets minder gebruikt voelen door te veel te betalen voor de detailhandel (om er niet uit te zien als een hypocriet, voeg ik mezelf toe aan deze groep, lol).
3) Mensen die ze willen omdat ze exclusief zijn, je weet wel, hypebeast. Dit zijn de jongens die normaal gesproken de sneaker niet zouden willen, maar hoorden dat ze beperkt waren, en denken dat door een beperkte schoen te kopen, het hen op de een of andere manier verbetert als sneakerheads en bijdraagt aan hun vermogen om degenen die het gemist hebben te trollen (voor degenen onder jullie die in deze categorie vallen, gaan terug naar de 3e alinea, lezen deze en gaan verder met het zuigen van een "Nike").
Het punt van dit alles is dat Nike PRECIES weet wat ze doen. Maar eerlijk gezegd is er ook op gewezen dat hun verkoopprijzen eigenlijk lager zijn dan ze zouden zijn als je het originele prijskaartje van een bepaald sneakermodel zou nemen en het zou aanpassen voor inflatie. En daarbij moet ook rekening worden gehouden met de technologie die wordt toegevoegd aan de sneakers van vandaag. ZUIG EEN "NIKE". Allereerst krijg ik de methode waarmee mensen de wiskunde hebben gedaan en gecorrigeerd voor inflatie. Ik heb geen probleem met de wiskunde, ik heb het probleem met het "waarom". Voor elke schoen van $ 100 die Nike verkoopt, kost het hen slechts $ 28,50 om de schoen te maken. Toegegeven, ze zullen waarschijnlijk maar $ 4,50 aan werkelijke winst krijgen als je rekening houdt met de 50% retailopslag, belastingen en administratieve kosten, maar de echte vraag is hoeveel "technologie" iemand krijgt voor $ 28,50? En hoeveel modellen worden er verkocht voor SLECHTS $100?! Om nog maar te zwijgen van het feit dat er geen 50% retailopslag is wanneer ze HUN eigen schoenen verkopen op HUN eigen website en in HUN eigen winkels. Iedereen die bereid is dit krachtig te verdedigen tegen zijn eigen belang, aangezien een consument niet alleen de Kool-Aid van het bedrijf drinkt, maar ook de "Good Ol' Fashioned Spanish Fly" Kool-Aid van Bill Cosby op het bedrijfsfeest. (Te vroeg?)
Het komt allemaal neer op wat ik eerder zei, verwachtingen. Wat verwacht Nike van ons? Tot nu toe lijkt het erop dat aan hun verwachtingen wordt voldaan. We helpen ze nog steeds om elk weekend uitverkocht te raken (let op: ik zei WIJ ZIJN). Hoe graag jij of ik ook proberen om onze gezamenlijke voet naar beneden te zetten en te zeggen dat genoeg genoeg is, de aantrekkingskracht van de sneakerrelease van dat weekend heeft een manier om ons te laten zakken ... recht voor de kassa bij onze lokale Champs of FootLocker . En daarvoor zijn ze ons iets schuldig. Ze zijn ons iets schuldig omdat we in de hype zijn meegegaan. Ze zijn ons iets schuldig voor het accepteren van het beroep. Ze zijn het ons verplicht om door te gaan met het kopen van een merk dat alleen denkt aan wat we denken ALLEEN als het hen "cent" oplevert. Objectief begrijp ik het doel van het bedrijf, maar als consument is het niet mijn taak om rekening te houden met hun behoeften. Grappig hoe elk bedrijf wil dat de consument zijn positie als bedrijf overweegt en begrijpt, maar er vervolgens geen probleem mee heeft om de positie van de consument te manipuleren en te negeren om HUN doelstellingen te bereiken. Mijn perspectief als de consument zou niet moeten worden ingekaderd door hun standpunt. Het probleem van Nike is dat ze te veel tijd en energie besteden aan het 'creëren' van de vraag in plaats van aan het 'voeden' van die vraag. De een hoeft niet dood te gaan om de ander te laten overleven. Ze kunnen naast elkaar bestaan. Het heet balans. Hype en inhoud gaan zelden hand in hand, maar als ze dat doen, is het iets moois (d.w.z. kijk maar naar mij. Lol).
Dus ik denk dat uitzoeken wie wie verschuldigd is, afhangt van wie je bent, Nike of de consument. In zekere zin hebben we elkaar allebei nodig, die co-afhankelijkheid is hoe bijna elke relatie werkt. Maar als je nog steeds op zoek bent naar iemand om al het krediet of de schuld te geven, kijk dan in een spiegel. Of je nu Nike bent of de consument, uiteindelijk ben je niemand anders dan jezelf iets verschuldigd.