Αυτή είναι η εποχή της ανεξάρτητης μάρκας sneaker. Για να μην πούμε ότι δεν έχουμε ξαναδεί ανεξάρτητες επωνυμίες, αλλά με τόσες πολλές εφαρμογές κοινωνικών μέσων που δίνουν στους ιδιώτες μια πλατφόρμα, φαίνεται ότι περισσότερο από ποτέ ανεξάρτητες επωνυμίες εκμεταλλεύονται την προσοχή. Όπως και θα έπρεπε.
Όχι μόνο φαίνεται να υπάρχει περισσότερη έκθεση για τις ανεξάρτητες μάρκες αθλητικών παπουτσιών, αλλά τώρα φαίνεται ότι η ίδια η κοινότητα των πάνινα παπούτσια ενδιαφέρεται περισσότερο για το τι έχουν να προσφέρουν. Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αν δεν ήσασταν η Nike, η Jordan Brand, η Yeezy ή η Adidas, οι μάζες δεν θα μπορούσαν να κάνουν ένα σκασμό. Ναι, είχατε ακόμα την «αληθινή» σας sneakerhead που ήταν σε όλα τα πάνινα παπούτσια μείον το εμπορικό σήμα και το λογότυπο. Για αυτούς, η μόνη προϋπόθεση ήταν ότι ένα sneaker έπρεπε να είναι ντόπ. Και σε αυτό το πνεύμα λειτουργούν οι περισσότεροι ανεξάρτητοι.
Οι ανεξάρτητες μάρκες μας προσφέρουν κάτι καινούργιο για τις περισσότερες μεγάλες μάρκες αθλητικών παπουτσιών είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν. Ενώ οι περισσότερες εδραιωμένες επωνυμίες τείνουν να το παίζουν με ασφάλεια, οι ανεξάρτητες επωνυμίες - ως επί το πλείστον - προσπαθούν να σκεφτούν έξω από το κουτί. Και αυτό είναι γενικά επειδή πρέπει. Δεν έχουν την πολυτέλεια να επαναπαύονται στις δάφνες τους γιατί δεν έχουν καθιερώσει καμία. Τουλάχιστον όχι στο ίδιο επίπεδο.
Σκέψου το.
Η Nike δεν χρειάζεται να ΚΕΡΔΙΖΕΙ τις πωλήσεις του Dunk Low ή του Dunk SB, επειδή οι άνθρωποι θα το αγοράσουν απλώς και μόνο επειδή είναι Dunk Low ή Dunk SB. Η Jordan Brand δεν χρειάζεται να ΚΕΡΔΙΣΕΙ από τις πωλήσεις του Air Jordan Retro 1 High OG, επειδή αρκετοί άνθρωποι θα το αγοράσουν απλώς με την προϋπόθεση ότι είναι ένα Air Jordan 1. Η Adidas και η Yeezy δεν χρειάζεται να ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ από τις πωλήσεις του 350 Boost, ή οποιαδήποτε άλλη άσχημη σιλουέτα καϊδάρου που πέφτουν, επειδή υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να το αγοράσουν μόνο και μόνο επειδή είναι Yeezy. Για τις περισσότερες μάρκες και συνεργάτες υψηλού προφίλ, το όνομα και το λογότυπό τους είναι αυτό που εξυψώνει τα προϊόντα τους, ενώ για μια ανεξάρτητη επωνυμία, η ποιότητα και η δημιουργικότητα του προϊόντος είναι αυτό που εξυψώνει το όνομά τους. Οι ανεξάρτητες μάρκες πρέπει να κερδίζουν κάθε δεκάρα, δολάριο και πελάτη. Υπάρχει επιχειρηματική ζωή και θάνατος σε κάθε πώληση.
δεν είναι εύκολο.
Σκατά, ακόμα κι αν το δεις από σχεδιαστικό επίπεδο, υπάρχει ένας βαθμός λογοδοσίας που πρέπει να έχουν, τόσο ως ιδιοκτήτης επιχείρησης όσο και ως σχεδιαστής, στον οποίο έχουν ανοσία οι αντίστοιχοι στις μεγάλες μάρκες αθλητικών παπουτσιών. Αυτός είναι ο λόγος που έβαλα το καπέλο μου στα Mache 275s και στις Sia Collectives του κόσμου. Όπως και να νιώθετε για τα παπούτσια τους, είναι υπεύθυνα για κάθε σχέδιο. Επωμίζονται την πίστωση και φέρουν την ευθύνη, ανάλογα με την υποδοχή του καταναλωτή. Ναι, γνωρίζουμε για τους Tinker Hatfields, τους Eric Avars και τους Jason Petries, αλλά οι περισσότεροι σχεδιαστές προστατεύονται από την ανωνυμία τους. Αν βγει μια σκατά σιλουέτα, ή ένα σκατά χρώμα, οι άνθρωποι κατηγορούν τη μάρκα, όχι τον σχεδιαστή. Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα ήξερε καν ποιον να καλέσει συγκεκριμένα και να κατηγορήσει για μια κακή κυκλοφορία. Και ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι μάρκες δεν αναδεικνύουν τους σχεδιαστές τους όπως παλιά. (Νομίζω ότι θα έπρεπε, αλλά αυτό είναι ένα άρθρο για μια άλλη μέρα). Συμπερασματικά, υπάρχει ένας συγκεκριμένος όγκος μουσικής που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι ανεξάρτητοι σχεδιαστές αθλητικών παπουτσιών, από τον οποίο όσοι στα μεγάλα πρωταθλήματα είναι ηχομονωμένα. Και μόνο με βάση αυτό και μόνο, πρέπει να σεβαστείτε τη δημιουργική τους μάγκα.
Πάρτε λοιπόν όλη αυτή την πίεση και βάλτε την κάτω από τον μεγεθυντικό φακό του να είσαι παίκτης του ΝΒΑ. Όπου και κάθε επιτυχία, και κάθε αποτυχία, είναι ο τίτλος ενός άρθρου που κανείς δεν θέλει να διαβάσει αλλά γίνεται μια αφήγηση που όλοι θέλουν να αναλύσουν δημόσια και να ψυχαναλύσουν.
Ο τεχνίτης του NBA, Langston Galloway, που δεν αποφεύγει ποτέ μια τέτοια πρόκληση, δημιούργησε το πρώτο του sneaker με την υπογραφή, το lgONE, με τη δική του ανεξάρτητη επωνυμία που ονομάζεται "Ethics". Τα παπούτσια λέγεται ότι είναι κατασκευασμένα με ηθική. Η μάρκα κάνει επίσης σημαντικό να διευκρινίσει ότι τα παπούτσια είναι προϊόν χωρίς ζώα. Έτσι μπορεί κανείς να υποθέσει ότι όταν λένε «ηθικά φτιαγμένο» εννοούν ότι δεν έχουν παραχθεί και κατασκευαστεί από δουλεία του τρίτου κόσμου. Προσωπικά, πιστεύω ότι η ανάδειξη και των δύο αυτών χαρακτηριστικών είναι έξυπνο μάρκετινγκ από την πλευρά τους. Ταυτόχρονα εξασκεί αυτό που κηρύττει το tagline τους, «Η ηθική είναι μια προσωπική επιλογή», ΚΑΙ δίνει στον Enes Kanter Freedom μια λιγότερη επωνυμία αθλητικών παπουτσιών για να γοητευτείτε.
Αλλά πίσω στο Λάνγκστον…
Όχι μόνο αψήφησε τις πιθανότητες και έκανε καριέρα στο ΝΒΑ - έχοντας περάσει χωρίς ντραφτ - αλλά έχει κάνει και όνομα στην κοινότητα των αθλητικών παπουτσιών. Έχοντας εργαστεί από τη G-League του NBA για να παίξει για ομάδες όπως οι Knicks, Pistons και Suns, ο Langston κέρδισε την πρώτη του συμφωνία παπουτσιών με την Q4 Sports —μια άλλη ανεξάρτητη μάρκα αθλητικών παπουτσιών— το 2017, και γρήγορα κέρδισε την προσοχή για το έθιμο. αθλητικά παπούτσια που εθεάθη να φοράει σε παιχνίδια. Και τώρα με την κυκλοφορία του δικού του sneaker, του lgONE, ο μάγκας ζει το όνειρο κάθε αθλητή αυτή τη στιγμή.
Το ίδιο το παπούτσι φαίνεται άνετο. Σχεδιαστικά, είναι σύμφωνο με άλλες μπασκετικές σιλουέτες της αγοράς. Νομίζω ότι το χρώμα είναι μια εισαγωγή στο sneaker. Ο συνολικός σχεδιασμός προσφέρεται για κάποιο dope color blocking, το οποίο με αφήνει να ενδιαφέρομαι για το τι πιθανούς χρωματισμούς επιφυλάσσει για το μέλλον. Μέχρι στιγμής, τα περισσότερα μεγέθη έχουν ήδη εξαντληθεί. Υπάρχουν μερικά 9 και 9,5 διαθέσιμα στον ιστότοπο. Έτσι, αν είστε ελαφρώς μικρότερος άντρας ή ελαφρώς ψηλότερη γυναίκα, έχετε ακόμα την ευκαιρία να πυροβολήσετε τη βολή σας.
Εάν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για το Ethics ή θέλετε να εξασφαλίσετε ένα ζευγάρι lgONE από τον Langston Galloway, μεταβείτε στο EthicsTheBrand.com, όπου πωλούνται για 120 $.
