Πίσω στο 1997, κανείς δεν είδε το Nike Air Foamposite One να έρχεται. Από τότε, το σχέδιο ήταν παντού.
Από τα κολεγιακά γήπεδα μέχρι τα πόδια της Penny, και τώρα σε όλο τον κόσμο ως πολιτιστική εικόνα, το Nike Air Foamposite One είχε μια ιστορική άνοδο στην εικόνα που κατέχει σήμερα.
Όλα ξεκίνησαν με ένα πειραματικό έργο με επικεφαλής τον Eric Avar και την ομάδα Advanced Product Engineering εκείνη την εποχή. Η ιδέα ήταν εύκολο να οπτικοποιηθεί για τον Avar. «Υπήρχε αυτή η ιδέα τι θα γινόταν αν κυριολεκτικά βούτηκες το πόδι σου σε αυτό το υγρό λουτρό υλικού και απλώς ρουφούσε γύρω από το πόδι σου; Και τι θα γινόταν αν μπορούσες να πας να παίξεις μπάσκετ σε αυτό; Αυτή ήταν η έμπνευση και προσπάθησα σκληρά να κάνω τους ανθρώπους να το δουν αυτό», εξήγησε καθώς κοίταξε πίσω στο εικονίδιο.
Για να γίνει πραγματικότητα αυτό το εξαιρετικά μοναδικό όραμα, η ομάδα έπρεπε να σκεφτεί με νέους τρόπους, τρόπους που δεν φανταζόταν ποτέ στη βιομηχανία υποδημάτων εκείνη την εποχή.
Αυτοί οι νέοι τρόποι σκέψης ενώθηκαν στην Α.Π.Ε. Ομάδα υπό τη διεύθυνση του Avar και νυν Διευθυντή Υποδημάτων Καινοτομίας Εξερεύνησης, Τζεφ Τζόνσον. Για τον Avar, η ιδέα δεν θα μπορούσε να εκτελεστεί χωρίς αυτούς. «Δουλέψαμε σκληρά με αυτή την ομάδα και τον Τζεφ Τζόνσον ιδιαίτερα, ο οποίος βοήθησε στο όραμα αυτού του προϊόντος και στην τεχνική εκτέλεση του τρόπου με τον οποίο επρόκειτο να το φτιάξουμε», εξέφρασε.
«Βασικά ήταν απλώς ένας φάκελος υλικού στον οποίο ρίχναμε πολυουρεθάνη. Και αυτό δημιουργούσε τη μορφή και τη δομή», μοιράστηκε ο Avar. «Ο κεντρικός πυρήνας του καλουπιού ήταν ο τελευταίος και μετά τα εξωτερικά τοιχώματα του καλουπιού ήταν όλη αυτή η εξωτερική λεπτομέρεια και μετά πιέζατε τα πάντα μαζί».
Σύμφωνα με τον Avar, η διαδικασία πίσω από το μοντέλο του 1997 διήρκεσε περίπου τρία έως τέσσερα χρόνια και συναντήθηκε με άφθονη αντίσταση. Αντίσταση που έσπασε γρήγορα όταν κανείς άλλος από την Penny Hardaway έβαλε τα μάτια του στο out of this world παπούτσι. Αν και δεν του είχε παρουσιαστεί ποτέ στο παρελθόν, ένα δείγμα έφτασε ακόμα σε μια εποχική συνάντηση μεταξύ του Hardaway και της ομάδας προϊόντων.
«Δουλεύαμε με την Πένυ εκείνη την εποχή. Και όπως πάντα, φέραμε μια τσάντα με παπούτσια για να συζητήσουμε το μέλλον και τι σκέφτεται για το τρέχον προϊόν του», είπε ο Avar. «Το δείγμα Foamposite ήταν το τελευταίο πράγμα που είχε μείνει στην τσάντα και δεν το είχα καν βγάλει γιατί όλες οι φωνές είχαν μπει στο κεφάλι μου και ήμουν σχεδόν ντροπιασμένος. Οπότε μόλις τελειώνουμε και η Πένυ κοιτάζει και λέει: «Τι είναι αυτό στην τσάντα;» Σχεδόν δίστασα να το βγάλω έξω, αλλά το έκανα και εκείνος το άρπαξε, και απλά είπε, «Τι είναι αυτό;» Εγώ; είπε ότι είναι αυτή η ιδέα που εργαζόμαστε. Απλώς με σταμάτησε εκεί και είπε «Αυτό είναι. Θέλω αυτό να είναι το επόμενο παπούτσι μου».
Με την επιβεβαίωση της Penny, το Air Foamposite One όπως το ξέρουμε συνδυάστηκε με μικρή αντίσταση.
Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας και ακόμη και πριν από την έγκριση του Hardaway, δοκιμάστηκαν διαφορετικές εκδόσεις του Air Foamposite One. Από εκδόσεις με ορατή αντικραδασμική προστασία Max Air, έως εκδόσεις πιο κοντά στην τελική σχεδίαση που περιείχαν κλασικά λογότυπα Nike Air και χωρίς σημάδια από το εμβληματικό λογότυπο 1Cent της Penny. Το τελευταίο Air Foamposite One θα συνεχίσει να διαθέτει ολόσωμο προστατευτικό Zoom Air που ήταν διπλά στοιβαγμένο στη φτέρνα, μαζί με το εμβληματικό σήμα 1Cent του Hardaway στη φτέρνα και τη σόλα.
Καθώς γιορτάζουμε την 20η επέτειο του προαναγγελθέντος σχεδιασμού, είναι ξεκάθαρο ότι έπρεπε να είναι το Air Foamposite One. Η σιλουέτα που άλλαξε το παιχνίδι άνοιξε τον δρόμο για ένα ολόκληρο franchise καινοτόμων υποδημάτων, έδωσε τίτλο στη γραμμή υπογραφής της Penny στα μάτια πολλών, επέκτεινε τη σκέψη πίσω από το σχεδιασμό των υποδημάτων για πάντα και το πιο σημαντικό, δημιούργησε μια απήχηση που εξακολουθεί να γίνεται αισθητή πολύ πέρα από το σκληρό ξύλο σήμερα.
